اوره
اوره که با نام دیگر خود یعنی کاربامید نیز نامیده می شود، دی آمید اسید کربنیک است اوره کاربردهای مهمی به عنوان کود و مکمل خوراک و همچنین ماده اولیه برای ساخت پلاستیک و دارو دارد. این ماده بی رنگ و کریستالی است که در دمای 132.7 درجه سانتیگراد ذوب می شود وهمچنین قبل از جوشیدن تجزیه می شود. اوره محصول نهایی نیتروژن دار تجزیه متابولیک پروتئین ها در همه پستانداران و برخی از ماهی ها است.
این ماده نه تنها در ادرار همه پستانداران بلکه در خون، صفرا، شیر و تعریق آنها نیز وجود دارد. در جریان تجزیه پروتئین ها، گروه های آمینه از اسیدهای آمینه که بخشی از پروتئین ها را تشکیل می دهند، حذف می شوند. این گروه های آمینه به آمونیاک تبدیل می شوند که برای بدن سمی است و بنابراین باید توسط کبد به اوره تبدیل شود. سپس اوره به کلیه ها می رود و در نهایت از طریق ادرار دفع می شود.
اوره اولین بار در سال 1773میلادی توسط شیمیدان فرانسوی هیلر-مارین روئل از ادرار جدا شد. تهیه آن توسط شیمیدان آلمانی فردریش ویلر از سیانات آمونیوم در سال 1828 اولین سنتز آزمایشگاهی پذیرفته شده از یک ترکیب آلی طبیعی از مواد معدنی بود. اوره در حال حاضر به صورت تجاری در مقادیر زیادی از آمونیاک مایع و دی اکسید کربن مایع تهیه می شود. این دو ماده تحت فشارهای بالا و دماهای بالا ترکیب می شوند و کاربامات آمونیوم را تشکیل می دهند که بعد از آن در فشارهای بسیار کمتر تجزیه می شود و اوره و آب تولید می کند.
اوره با الکل ها واکنش می دهد تا یورتان و با استرهای مالونیک تولید اسید باربیتوریک کند. با برخی از هیدروکربن های آلیفاتیک زنجیره مستقیم و مشتقات آنها، اوره ترکیبات کریستالی تشکیل می دهد که برای خالص سازی مواد موجود مفید است.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.