آگار
آگارها گالاکتان های سولفاته محلول در آب هستند که به طور طبیعی در جلبک های دریایی قرمز مختلف یافت می شوند. آنها را می توان در دیواره های سلولی گیاه یافت. جایی که انعطاف پذیری و تحرک خود را برای سازگاری آسان با محیط های مختلف دریایی افزایش می دهند.
آگار سنت طولانی در کاربردهای غذایی دارد. این اولین هیدروکلوئیدی بود که در قرن هفدهم، زمانی که یک مسافرخانه‌دار ژاپنی به نام مینویا تارازایمون، در قرن هفدهم، متوجه شد که مقداری از سوپ جلبک دریایی پس از دور ریختن در یک شب سرد زمستانی، ژل میشود, کشف شد. صنعتی شدن آن به عنوان یک محصول خشک و پایدار در ژاپن و در آغاز قرن هجدهم آغاز شد. بعدها در سالهای اول قرن بیستم وارد غرب شد و تولید آن با انجماد صنعتی آغاز شد.
محیط آگار برای مطالعه میکروارگانیسم‌ها و زیست‌شناسی مولکولی ضروری است. و به طور گسترده برای کشت و شناسایی عوامل بیماری‌زایی که در غذا و آب آلوده هستند استفاده میشود. بعلاوه، به دلیل چارچوب سه بعدی متخلخل، آگار اغلب در جداسازی و خالص‌سازی بیومولکولی استفاده میشود. آگار یکی از رایج‌ترین محیط‌های پایه برای الکتروفورز ژل، کروماتوگرافی ژل مهره‌ای و کروماتوگرافی حذف اندازه است.
در صنایع غذایی برای تولید شربت,شیرینی,آب نبات ژله ای ,مارشمالو,کنسرو های مرغ و گوشت و… استفاده می شود.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.